20.09.2013.
Slijepi miševi, šišmiši, netopiri, ili ljiljci (Chiroptera) su red sisara koje karakteriše sposobnost aktivnog leta i eholokacije. Кrila su im od kože koja je čvrsto razapeta između dugih prstiju njihovih šaka i zglobova. Slijepi miševi obično love noću, a odmaraju se tokom dana, viseći naglavačke u pećinama, šupljem drvetu, ili zgradama.
Postoji oko 1.100 vrsta slepih miševa na svijetu, što čini petinu ukupnog broja klasifikovanih vrsta sisara.[
Generalno obilježje šišmiša je niska stopa razmnožavanja. U najvećem broju slučajeva, ženka koti samo jednom godišnje jedno mladunče.
Mnoge vrste šišmiša su ugrožene.
Veliki potkovičar (Rinolophus ferrumequinum)
Staništa su im prije svega u južnoj Evropi, Francuskoj i južnoj Engleskoj. U srednjoj Evropi najveća postojeća kolonija nalazi se uz gornji tok Rajne.
Dužina od 7 centimetara bez repa i rasponom krila do 40 centimetara, čini ga najvećom vrstom svoje porodice u Evropi. Lako ga je prepoznati po veličini i izraženom „sedlu“ na njušci koje ima oblik potkovice, po čemu su i dobili ime. Ljeti nastanjuju tople tavane, crkvene tornjeve, ruševine i pećine. Od početka oktobra pa do kraja aprila povlače se u napuštene rudnike, pećine ili druge podzemne prostore sa visokim procentom vlage na zimovanje.
Dugouhi večernjak (Myotis myotis Borkhausen)
Rasprostranjen je na teritoriji gotovo čitave Evrope, ali u posljednjih 20 do 30 godina gustina njegovih populacija je opala za 80%.Zimske kolonije ove vrste borave u pećinama i jamama, dok se ljetne kolonije najčešće pronalaze u potkrovljima i zapuštenim kućama i zgradama, ali i u pećinama i šupljim deblima. Ovo je prilično osjetljiva vrsta koja napušta boravište radi bilo kojeg oblika uznemiravanja. Dugouhi večernjak je jedna od najvećih vrsta ovog roda.
Autori: Nebojša Đumić i mr Božidar Došenović
Stručna saradnja: Republički zavod za zaštitu kulturno-istorijskog i prirodnog nasljeđa
Izdavač: Pošte Srpske a.d. Banja Luka